Πρώτα θα κάνουμε ένα μικρό “ταξίδι” πίσω στον χρόνο για να θυμηθούμε ότι οι Black Sabbath με τον Dio στα φωνητικά είχαν κυκλοφορήσει το 1981 το φοβερό “The Mob Rules” και το 1982 ετοιμάζουν το πρώτο τους live album με τίτλο “Live Evil” (έξυπνος τίτλος που διαβάζεται και ανάποδα).
Κατά τη διάρκεια της μίξης όμως ο Dio μαζί με τον drummer Vinny Appice αποχωρούν από την μπάντα, αφήνοντας στα “κρύα του λουτρού” τους Iommi και Butler. Η συνέχεια γνωστή, με τις εκατέρωθεν διαφορετικές απόψεις για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν την αποχώρηση και όλο το “κουτσομπολιό” γύρω από το συγκεκριμένο live album. Έχοντας ήδη στα σκαριά μια νέα μπάντα, ο αεικίνητος κοντός μαζί με τον Appice, “στρατολογούν” στο μπάσο τον γνώριμο από την εποχή των Rainbow, Jimmy Bain και στην κιθάρα τον νεαρό Vivian Campbell γνωστό με τους Sweet Savage, κατευθείαν από τις “ακαδημίες” του New Wave Of British Heavy Metal. Το line-up “ονείρωξη” ολοκληρώνεται και το 1983 οι Dio παραδίδουν στους κοινούς θνητούς το ντεμπούτο με τίτλο “Holy Diver”.
Ο κόσμος σαφώς και γνώριζε τον Dio από τις προηγούμενες δουλειές του τόσο με τους Rainbow όσο και με τους Sabbath (τους οποίους να πούμε πως “ανέστησε”) και είχε αντιληφθεί πως είχε το “άγγιγμα του Μίδα”. Αυτό πλέον αποδείχθηκε περίτρανα και με την πρώτη του προσωπική δουλειά. Ένα album “ατόφιου” heavy metal, με ούτε μισό δευτερόλεπτο ασήμαντο, με τον καθένα από το line-up να “πετάει φωτιές” βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε αυτό το “διαμάντι”. Με το ομώνυμο να είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια της υπέρλαμπρης καριέρας του Dio, και το “Rainbow In the Dark” να αποτελεί τον Νο1 “ύμνο” των ραδιοφώνων ακόμη και σήμερα. Ίσως γι’αυτό ο Dio δεν συμπαθούσε και πολύ το συγκεκριμένο τραγούδι το οποίο και θεωρούσε ως το πιο “pop” που είχαν γράψει!!
Στο εκπληκτικό εξώφυλλο του Randy Berrett κάνει την εμφάνισή του για πρώτη φορά ο Murray, η μασκότ της μπάντας η οποία θα εμφανιστεί και σε επόμενες κυκλοφορίες της, να βυθίζει/μαστιγώνει έναν αλυσοδεμένο καθολικό ιερέα που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα. Φυσικά και υπήρξαν οι γνωστές αντιδράσεις περί σατανικών μηνυμάτων κτλ οι οποίες αν αληθεύουν το κείμενο που διαβάζετε, γράφεται από τα Headquarters της Κόλασης. Γι’αυτό λοιπόν σηκωθείτε και φωνάξτε:
1979 – Κυκλοφορεί το 7ο album των αμερικανών rockers Kiss με τίτλο “Dynasty”. Το album και η περιοδεία που ακολούθησε θεωρήθηκε ως η “επιστροφή των Kiss” καθώς η μπάντα δεν είχε κάποια κυκλοφορία μετά το “Love Gun” του 1977. Παρ’όλα αυτά, όλα τα μέλη της μπάντας κυκλοφόρησαν στο μεσοδιάστημα τα δικά τους project και έκαναν διάφορες συνεργασίες, με του Paul Stanley να “κερδίζει” το ενδιαφέρον αφού συνεργάστηκε με τον Desmond Child. Ένα από τα τραγούδια που γράφτηκαν ήταν το “Tonight” το οποίο περιείχε μέρη από το “I Was Made for Loving You” και ρεφρέν γραμμένο από τους Stanley και Vini Poncia.
1987 – Οι Γερμανοί Helloween κάνουν το μεγάλο πάταγο κυκλοφορώντας το 2ο τους album “Keeper of the Seven Keys: Part I”. Μετά την περιοδεία για το “Walls of Jericho” ο Kai Hansen αποφάσισε πως δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει πλήρως στα διττά απαιτητικά καθήκοντα των φωνητικών και της κιθάρας (αναρωτιέμαι γιατί). Έτσι στο “Keeper…” προσλαμβάνουν τον 18χρονο τότε Michael Kiske. Η φωνή του αποτέλεσε “φαινόμενο” παρά το νεαρό της ηλικίας του και πρότυπο για όλο το power metal, το οποίο μετά το “Keeper…” απλώς “κατέκτησε” τον κόσμο. Οι συνθέσεις του album στην πλειοψηφία τους είναι υπόθεση του Hansen καθώς ο έτερος κιθαρίστας Michael Weikath δεν μπόρεσε να προσφέρει τα αναμενόμενα λόγω αρρώστιας. Το album θεωρείται από πολλούς, και όχι άδικα, ως ένα από τα καλύτερα δείγματα power metal καθώς και αυτό που επί της ουσίας αποτέλεσε τον “προπομπό” του επονομαζόμενου ευρωπαϊκού power metal.
1989 – Οι Ramones κυκλοφορούν το 11ο album τους με τίτλο “Brain Drain” από την Sire Records το οποίο αποτελεί και το τελευταίο με τη συγκεκριμένη εταιρεία. Είναι επίσης το τελευταίο με τον μπασίστα/τραγουδιστή Dee Dee Ramone και το πρώτο με τον ντράμερ Marky Ramone ο οποίος επέστρεψε μετά το “Subterranean Jungle” το 1983.
1996 – Κάνει πρεμιέρα την συγκεκριμένη ημέρα, το οπτικοποιημένο “Until It Sleeps” σε σκηνοθεσία του Samuel Bayer, μέσα από το αμφιλεγόμενο, τότε, album “Load”, που με τα χρόνια έλαβε μάλλον την αναγνώριση που του άρμοζε.
2005 – Ο Bruce Dickinson κυκλοφορεί το “Tyranny of Souls”, το τελευταίο μέχρι και σήμερα προσωπικό του album. Είναι το μοναδικό που κυκλοφόρησε μετά την επιστροφή του στους Iron Maiden το 1999. Και εδώ η συνθέσεις μοιράζονται ανάμεσα στον Bruce και τον συνεργάτη του Roy Z. Το ομώνυμο τραγούδι είναι επηρεασμένο από την τραγωδία “Μάκβεθ” του Γουίλιαμ Σαίξπιρ και μέσα σε αυτό υπάρχουν αυτούσια κομμάτια από το έργο. Bruce! Μήπως ήρθε η ώρα για ένα ακόμη solo album; Πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια.
