Πώς το είχε πει ο Άρχοντας Elrond στο 1ο μέρος του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών»; «Ήμουν εκεί Γκάνταλφ. Ήμουν εκεί πριν από 3.000 χρόνια». Κάτι ανάλογο θα επιχειρήσω να ξεστομίσω κι εγώ λέγοντας πως ήμουν εκεί. Ήμουν εκεί πριν από πολλά χρόνια όταν οι Coroner κυκλοφορούσαν το ένα διαμάντι μετά το άλλο. Ήμουν εκεί όταν το τελευταίο ολοκληρωμένο πόνημα που είχαμε από αυτούς ήταν το επίσης εντυπωσιακό “Grin” το 1993.
Έκτοτε τα χρόνια πέρασαν, η ελπίδες σχεδόν εξανεμίστηκαν και ακόμη και το νέο της επανασύνδεσης του 2011 για κάποιες ζωντανές εμφανίσεις ή και κάποια νέα μουσική πριν από 10 (!!!) χρόνια, δεν ήταν αρκετά για να τις αναζωπυρώσουν ως προς την κυκλοφορία ενός νέου album. Κι όμως, από το «κουτί της Πανδώρας» ξεπετάχτηκε η ανακοίνωση της κυκλοφορίας του 6ου δίσκου των Ελβετών πιονιέρων του technical thrash metal, ύστερα από 32 ολόκληρα χρόνια. Για να αποφύγω άσκοπες εξηγήσεις, θα ήθελα να πω ότι όποιος περιμένει να ακούσει τους Coroner σαν να κυκλοφόρησαν ένα album συνέχεια του “Grin”, να το ξεχάσει. Επίσης αν θεωρεί τους Ελβετούς τόσο «ρηχούς» έτσι ώστε να «ξεπατικώσουν» τους εαυτούς τους κυκλοφορώντας το 2ο μέρος ενός “No More Color” ή ενός “Mental Vortex” τότε είναι γελασμένος.
Σαφώς και η μπάντα έχει «εισπνεύσει» όλα τα δικά της στοιχεία που την έκαναν ξεχωριστή στο παρελθόν και τα «εξέπνευσε» με θόρυβο στο σήμερα, κάνοντάς τα τόσο οικεία και ταυτόχρονα τόσο ξεχωριστά στο σύγχρονο αυτί. Στο “Dissonance Theory” θα βρεις όσα λάτρεψες στον ήχο των Ελβετών και ακόμη περισσότερα. Βλέπεις, η στέρηση από την πολυετή απουσία τους από τα μουσικά δρώμενα δεν δρα καταλυτικά για να σου αρέσει το album. Αυτό συμβαίνει ούτως ή άλλως. Απλώς το μεγάλο κενό επεκτείνει την απόλαυση και διογκώνει τον θαυμασμό για την μπάντα. Μην περιμένεις ανάλυση τραγούδι το τραγούδι. Οι Coroner φροντίζουν να σε υπνωτίσουν με thrashy riffs, εναλλαγές ρυθμών, ‘90s ατμόσφαιρες (κατά κύριο λόγο), παικτική αρτιότητα και μεστότητα συνθέσεων. Ένα αμάλγαμα της πλούσιας ιστορίας τους παρουσιασμένο μεγαλοπρεπώς εν έτει 2025.
Θέλεις να πούμε για τη διαχρονική «σκισμένη» φωνή του Ronald Broder (Ron Royce) που δίνει «μορφή» στα τραγούδια; Για τον πανάξιο αντικαταστάτη του Markus Edelmann (Marquis Marky) πίσω από το drumkit, τον εξαιρετικό Diego Rapacchietti, ο οποίος δίνει τα «ρέστα» του με το προσωπικό του αλλά τόσο Coroner ύφος του; Ή μήπως για τον υπέρτατο Thomas Vetterli (Tommy T. Baron) ο οποίος ήταν και παραμένει ένας από τους σπουδαιότερους κιθαρίστες του thrash (και όχι μόνο) κινούμενος όμως όλα αυτά τα χρόνια κάτω από τα «ραντάρ» των πολλών;
Όχι όμως, δεν θα πούμε για τίποτα απ’ όλα αυτά. Θα αφήσω το επικό μπάσιμο με το “Consequence”, το “Sacrificial Lamb” (το ακούς 3 φορές σερί απαρέγκλιτα), το «κλειστοφοβικό» “Cirsium Bound”, το εκπληκτικό “The Law” και όλο το υπόλοιπο album μέχρι τους τελευταίους «οργιαστικούς» πειραματισμούς του “Prolonging”, να μιλήσουν για τη θριαμβευτική επιστροφή των Coroner. Καμία «θεωρία δυσαρμονίας» και καμία «θεωρία συνομωσίας» δεν μπορούν να καλύψουν το γεγονός της επιστροφής των Ελβετών, οι οποίοι πήραν τα δικά τους ‘90s και με μαεστρία μας τα σέρβιραν κατακέφαλα στο σήμερα.
Προσωπικά δεν μιλάω για το «ίσως καλύτερο album της χρονιάς». Όσον αφορά αυτό, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Πλέον αναρωτιέμαι αν το “Dissonance Theory” είναι και ο καλύτερος δίσκος των τελευταίων πολλών χρόνων. Αν είσαι οπαδός του heavy metal, απλώς κάνεις τη χάρη στον εαυτό σου και «λιώνεις» το album στις επαναλήψεις. Οτιδήποτε άλλο είναι συμβιβασμός.
Είδος: Thrash metal
Δισκογραφική εταιρία: Century Media Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 17 Οκτωβρίου 2025
Website
Facebook
Instagram
Tik Tok
