Αν υπήρξε κάτι που εμφανώς απουσίασε από την αμερικανοκρατούμενη φιέστα αποχαιρετισμού των Black Sabbath και του Ozzy Osbourne, αυτό ήταν η ευρωπαϊκή σφραγίδα όσων τίμησαν, εμπνεύστηκαν και καθόρισαν την κατεύθυνσή τους με βάση την αγάπη στο μυθικό κουαρτέτο. Αν οι απαιτήσεις, οι ισορροπίες και οι καλλιτεχνικές προϋποθέσεις ήταν διαφορετικές, η συγκεκριμένη νύχτα θα έφερνε στο σανίδι τους Σουηδούς Candlemass και φυσικά τους Βρετανούς Cathedral: κανένας δεν θα έλεγε όχι σε μια τέτοια μοναδική πρόκληση.
Πάνε σχεδόν 12 χρόνια από την κυκλοφορία του κύκνειου άσματος των μυθικών doomsters από το Coventry, το “The Last Spire”, και σαν κεραυνός εν αιθρία έρχεται ένα απρόσμενο δώρο να μας υπενθυμίσει ακόμα πιο έντονα πόσο λείπουν. Το 30λεπτο τραγούδι “Society’s Pact with Satan” ήταν η τελευταία ηχογράφηση που έκανε το συγκρότημα με την συμπλήρωση του “The Last Spire”, και έμεινε αμιξάριστο και σχεδόν ξεχασμένο από όλους. Ανακαλύφθηκε ξανά από τον παραγωγό Jaime Gomez Arellano, ενώ σκάλιζε παλιές του ηχογραφήσεις στο στούντιο, και ειδοποίησε με ενθουσιασμό το συγκρότημα, λέγοντας πως αυτό που είχε ανακαλύψει ήταν ένα χαμένο κόσμημα. Μόλις το άκουσαν, τα μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν πως θα έπρεπε να κυκλοφορήσει.
Οι Cathedral υπήρξαν σε όλη τη διάρκεια μια ασυμβίβαστη μπάντα που τύλιξε το πηχτό της doom metal με όμορφους, δημιουργικούς ελιγμούς και ανέδειξε μια ευπρόσδεκτη ευελιξία στην εξέλιξη. Το τραγούδι αυτό, αν και εμφανώς στην πρωταρχική του μορφή και χωρίς επιμέρους σμιλεύματα, είναι μια περιπετειώδης διαδρομή συχνά συγκρουόμενων μερών που μπορεί και να πιάνονται σε διαδοχικές μεταβάσεις. Υπάρχει μια επίμονη, κάπως μακριά ερεβώδης, εφιαλτική εισαγωγή και ένα ασήκωτο ριφ μας σπρώχνει στα ενδότερα του τραγουδιού. Εκκλησιαστικό όργανο και έρημες φωνητικές φράσεις κόβουν τον ήχο, ανοίγοντας το πλάνο των εντυπώσεων σε όλα όσα οι Βρετανοί επέβαλαν και θεσμοθέτησαν στα ευρωπαϊκά ομιχλώδη τούνελ του doom ήχου. Το ταξίδι μας περνά σε πιο επίμονους και γρήγορους ρυθμούς, επιτακτικές συνθηματικές φράσεις από τον Lee Dorian, και τα κλασικά θεματικά σόλο του Jennings. Η τελευταία του μονομαχία με το ριφ μας βγάζει σε ένα ambient ξέφωτο, σύντομο και εισαγωγικό σε ένα σπουδαίο mid tempo χωρίο, που είναι ίσως από τις κορυφαίες στιγμές της συνολικής διαδρομής. Το κλασικότροπο ακουστικό μέρος που ρίχνει άμεσα τις εντάσεις, καταλήγει αδίστακτα σε ένα επίμονο επιθετικό ριφ με τις ανάλογες παραλλαγές, και τα επαναληπτικά lead του Jennings. Το χαοτικό μακρύ εξόδιο αναλαμβάνει να κλείσει τον κύκλο, ένας αχανής, σχεδόν αμετάφραστος υπαινιγμός.
Χωρίς να παραβλέψω το εμφανώς πολύ πρόχειρο artwork, και κάποιες ηχητικές επιμηκύνσεις στην έναρξη και το φινάλε που θα μπορούσαν να συντομεύσουν, το απρόσμενο ΕΡ των Βρετανών μας βυθίζει με τη γνώριμη ευχαρίστηση στην κινούμενη άμμο τους. Η πιο δυνατή σκέψη και εντύπωση που μένει στο τέλος είναι πόσο πραγματικά λείπουν.
Είδος: Doom Metal
Εταιρεία: Rise Above Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 3 Οκτωβρίου 2025
