Η Anne Leonard Bredon ήταν μια Αμερικανίδα folk τραγουδίστρια, η οποία έγινε γνωστή για τη σύνθεση του κλασικού τραγουδιού “Babe I’m Gonna Leave You”. Ήταν η κόρη του φυσικού Leonard Benedict Loeb και εγγονή του φυσιολόγου Jacques Loeb. Σπούδασε καλές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Humboldt State και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στα μαθηματικά στο Μπέρκλεϋ της Καλιφόρνια.
Κάποια στιγμή γύρω στο 1960, ενώ φοιτούσε στο Μπέρκλεϋ, η Bredon εμφανίστηκε σε μια βραδινή ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή folk μουσικής, με τον τίτλο “The Midnight Special”, στον ραδιοφωνικό σταθμό KPFA, και τραγούδησε το “Babe I’m Gonna Leave You”. Η Janet Smith, μια άλλη folk τραγουδίστρια, την άκουσε και εκδήλωσε ενδιαφέρον για τα τραγούδια της Anne και, αφού τη ρώτησε αν μπορούσε να τα μάθει, αντέγραψε τους στίχους. Σύντομα δημιούργησε τη δική της εκδοχή του τραγουδιού και την ερμήνευσε στην ίδια ραδιοφωνική εκπομπή . Η Janet Smith μεταγράφηκε στο Oberlin College και συνέχισε να παίζει σε διάφορες εκδηλώσεις. Το 1962, η Joan Baez έπαιξε μια παράσταση στο ίδιο κολέγιο και δέχτηκε μια πρόσκληση να παρευρεθεί σε μια από αυτές. Στην Baez άρεσαν μερικά τραγούδια που έπαιξε η Smith και της ζήτησε να στείλει μια κασέτα, έχοντας και το περίφημο “Babe”, στον μάνατζέρ της. Το θέμα της προέλευσης ή της σύνθεσης των τραγουδιών δεν τέθηκε άμεσα τότε.
Το άλμπουμ του 1962, “Joan Baez in Concert”, περιλαμβάνει μια σόλο ερμηνεία του τραγουδιού μόνο με φωνητικά και την ακουστική κιθάρα της. Ο συνιδιοκτήτης και παραγωγός της Vanguard Records, Maynard Solomon, σχολίασε στις σημειώσεις του άλμπουμ: “Η παράξενη ποιότητα (και δύναμη) του τραγουδιού είναι ότι η αφηγήτρια επιθυμεί εσωτερικά ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα κάνει και διχάζεται από την προοπτική της αυτοεπιβαλλόμενης αποχώρησής της. Περιγράφει επίσης το τραγούδι σαν “λευκό μπλουζ”, αλλά δεν κατονομάζει τον συνθέτη. Ο εκδότης που συνεργαζόταν με την δισκογραφική της Joan Baez, έστειλε αργότερα στην Janet Smith μια επιστολή ρωτώντας αν είχε γράψει το τραγούδι. Η Smith πήρε το ερέθισμα να αναζητήσει την Anne, η οποία είχε παντρευτεί τον καθηγητή του UC, Glen Bredon. Η επακόλουθη επανασύνδεση της Janet μαζί της οδήγησε σε ένα βιβλίο τραγουδιών της Joan Baez το 1964, στο οποίο δικαιολογημένα αναφερόταν η Anne Bredon σαν συνθέτρια.
Εξαιτίας της δημοτικότητας και της επιτυχίας του άλμπουμ της Baez, το τραγούδι διασκευάστηκε από τους Plebs, με μέλη των Nashville Teens (single του 1964), τους Association (single του 1965), τον Mark Wynter (single του 1965), τους Quicksilver Messenger Service (στο soundtrack του “Revolution” του 1968), και φυσικά τους Led Zeppelin (στο ομότιλο πρώτο άλμπουμ “Led Zeppelin” του 1969).
Ο κιθαρίστας Jimmy Page άκουσε την εκτέλεση της Baez και άρχισε να δουλεύει και να εξελίσσει το “Babe I’m Gonna Leave You” από νωρίς στην καριέρα του, όταν ήταν ακόμα session κιθαρίστας. Έπαιξε αργότερα κάποια στιγμή το τραγούδι στον Robert Plant στην την πρώτη τους συνάντηση στο σπίτι του Page στην όχθη του ποταμού στο Pangbourne στα τέλη Ιουλίου του 1968. Στο βιβλίο του “Stairway to Heaven”, ο διευθυντής περιοδειών των Zeppelin, Richaed Cole, ισχυρίζεται ότι η ενορχήστρωση εξελίχθηκε όταν ο Plant έπαιξε στον Page το κιθαριστικό μέρος που τελικά εμφανίστηκε στο άλμπουμ. Αυτό όμως έχει αμφισβητηθεί από τον Page. Σε μια συνέντευξη, ο Page σχολίασε: “Συνήθιζα να λέω το τραγούδι τις μέρες που καθόμουν στο σκοτάδι παίζοντας την εξάχορδή μου πίσω από τη Marianne Faithfull.”
Αν και βασίστηκε αρχικά στην εκδοχή της Baez, οι Led Zeppelin επιδίωξαν μια πολύ διαφορετική προσέγγιση. Πρόσθεσαν hard rock τμήματα με ηλεκτρική κιθάρα που ενισχύονταν από ολόκληρο το συγκρότημα, υπερδιπλασιάζοντας έτσι τη διάρκεια του πρωτότυπου κομματιού. Όταν η ηχογράφηση εμφανίστηκε στο ντεμπούτο άλμπουμ τους του 1969, η αναφορά έγραφε “παραδοσιακό, διασκευασμένο από τον Jimmy Page” ακολουθώντας πιστά την απροσδιόριστη (εκείνη την εποχή) πατρότητα του κομματιού στο άλμπουμ της Baez.
Κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1980, η Janet Smith έπιασε τον γιο της να ακούει το “Babe, I’m Gonna Leave You” από τους Led Zeppelin. Βλέποντας πως οι αναφορές τους για το τραγούδι δεν έκαναν καμία νύξη για την Bredon, η Smith αναζήτησε για ακόμα μια φορά την Anne. Σαν παραδοσιακές folk ακροάτριες και μουσικοί, τόσο η Janet όσο και η Anne δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένες με τη μουσική των Led Zeppelin. Οι αποδόσεις δικαιωμάτων στην Bredon από την εταιρεία Vanguard είχαν μειωθεί από τη δεκαετία του ’60 καθώς οι πωλήσεις άλμπουμ της Baez έπεσαν αισθητά, οπότε η Anne δεν είχε κανένα λόγο να το σκεφτεί.
Η Anne εξουσιοδότησε την Janet να διευθετήσει την υπόθεσή τους με την εταιρεία των Zeppelin, Superhype, και ήρθαν σε συμφωνία να μοιράζονται τα έσοδα 50/50. Η Superhype ισχυρίστηκε ότι, εφόσον ο Page έμαθε το τραγούδι από το άλμπουμ της Baez -ένα τραγούδι χωρίς να έχει καταχωρηθεί η σύνθεση, γεγονός που τον οδήγησε να υποθέσει ότι ήταν παλιό- και ότι η διασκευή και η ηχογράφηση των Led Zeppelin έκαναν το τραγούδι διάσημο, θα έπρεπε να μοιραστούν τις αμοιβές. Τελικά, τα πράγματα διευθετήθηκαν έτσι ώστε οι επόμενες εκδόσεις του πρώτου άλμπουμ των Led Zeppelin να αναφέρουν την Anna Bredon, τον Jimmy Page και τον Robert Plant σαν συνθέτες (η Anne παίρνει πια το 50% των δικαιωμάτων και ο Page με τον Plant μοιράζονται το άλλο μισό). Είναι ενδιαφέρον ότι η ηχογράφηση της Baez εξακολουθεί να αναφέρει μόνο την Anne σαν αποκλειστική συνθέτρια.
Στο project τους “Page & Plant” που κράτησε από το 1994 ως το 1998, οι δυο μουσικοί συνήθιζαν να ερμηνεύουν μια 9λεπτη έκδοση του τραγουδιού, με κάποιες από τις αρχικές νότες του Stairway to Heaven στο outro. Ο Plant επίσης ερμήνευε το τραγούδι τόσο σαν σόλο καλλιτέχνης όσο και με τα συγκροτήματά του Strange Sensation και Sensational Space Shifters.
