Στον σκληρό και απροσδόκητο κόσμο της μουσικής βιομηχανίας υπήρξαν συγκυρίες που αρκετές φορές άλλαξαν τη μουσική μοίρα και ιστορία ακόμα και καλλιτεχνών με τεράστιο ειδικό βάρος. Περίεργες ισορροπίες, δεσμεύσεις ή σκοπιμότητες ανέτρεψαν σχέδια, άλλαξαν υλικό και ονόματα, παρέτειναν ή κατέστρεψαν καριέρες. Χωρίς να λιγοστεύει η αγάπη μας για το καλλιτεχνικό περιεχόμενο τέτοιων περιπτώσεων, ρίχνουμε λίγο παραπάνω φως στις αντίστοιχες ιστορίες.
Η συναυλιακή δράση των Europe στη διάρκεια της προώθησης του 4ου άλμπουμ τους, “Out of This World”, του 1988 ήταν αρκετά παράξενη: μετά από απόφαση του μάνατζερ Thomas Erdtman, το γκρουπ αποσύρθηκε πρόωρα από την πετυχημένη αμερικανική περιοδεία με τους Def Leppard, που προηγήθηκε της κυκλοφορίας του δίσκου, θεωρώντας μια αντίστοιχη ευρωπαϊκή περιοδεία πιο σημαντική. Βάσιμοι ψίθυροι λένε πως ο Erdtman πήρε αυτή την απόφαση γιατί δεν ήθελε να μοιραστεί περισσότερα έσοδα της περιοδείας των ΗΠΑ με τον μάνατζερ Herbie Herbert, όπως είχε συμφωνηθεί.
Μετά την κυκλοφορία του δίσκου το γκρουπ μετά από μια σεισμική εμφάνιση στη Βομβάη της Ινδίας μπροστά σε 60.000 κόσμο, είδε την περιοδεία του στην Αυστραλία να ακυρώνεται. Μετά την κύρια ευρωπαϊκή περιοδεία από τον Ιανουάριο ως τον Απρίλιο του 1989, μπροστά σε εμφανώς μικρότερα ακροατήρια, οι Europe ετοιμάστηκαν να επιστρέψουν στις ΗΠΑ αλλά οι χαμηλότερες πωλήσεις του δίσκου ακύρωσαν τελικά αυτή την προοπτική. Η εμφάνισή τους στο θρυλικό φεστιβάλ του Milton Keynes στο Ηνωμένο Βασίλειο, αποτελεί τη μοναδική τους συναυλία το καλοκαίρι του 1989.
Το συγκρότημα μετακομίζει στο Los Angeles και αρχίζει να συνθέτει τραγούδια για το επόμενο άλμπουμ. Η πρώτη επιλογή για τη θέση του παραγωγού ήταν ο Bob Rock, ο οποίος όμως δούλευε για το “Black Album” των Metallica, έτσι προέκυψε άλλο ένα σημαντικό όνομα των στούντιο, ο Beau Hill. Η περίοδος των ηχογραφήσεων αποδείχτηκε πολύ παραγωγική για τους Σουηδούς, που μετά το εκτυφλωτικό AOR του προηγούμενου άλμπουμ, κινούνταν ξεκάθαρα πάλι σε πιο hard rock κατευθύνσεις. Με δεδομένη τη μεταστροφή του γενικού ήχου της εποχής σε πιο ακατέργαστες φόρμες, όλοι στο γκρουπ θεώρησαν πως η επιλογή τους συμπτωματικά συμβάδιζε και με το γενικό αυτό πνεύμα.
Όταν διαμορφώθηκε η πρώτη λίστα με τα υποψήφια τραγούδια για το δίσκο, τα τέσσερα αφεντικά της Epic επισκέφτηκαν το στούντιο, να ακούσουν τα τραγούδια που ηχογραφήθηκαν. Πήραν τις κασέτες και τις κράτησαν για κάποιο καιρό μέχρι που ματαίωσαν την κυκλοφορία του δίσκου. Θεωρώντας πως έλειπαν από το υλικό τα υποψήφια singles, ζήτησαν από τον Tempest να γράψει και άλλα τραγούδια, και μάλιστα μπαλάντες. Οι εταιρείες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στα στατιστικά και γνώριζαν ότι το μεγαλύτερο τραγούδι στα charts για το γκρουπ στις ΗΠΑ ήταν το “Carrie” από το The Final Countdown. Και δυστυχώς, η εταιρεία τους είχε πραγματικά δεμένους. Το πρακτορείο τους είχε ήδη ξεκινήσει να κλείνει ημερομηνίες για την επόμενη παγκόσμια περιοδεία και αν δεν κυκλοφορούσαν ένα άλμπουμ πριν από αυτό, θα χάνανε αστρονομικά ποσά.
Έτσι ο Tempest βρέθηκε να ξαναγράφει υλικό τόσο μόνος όσο και με εξωτερικούς συνεργάτες όπως ο Eric Martin από τους Mr. Big, και ο Jim Vallance, που είχε συνεργαστεί με τους Aerosmith και τους Scorpions. Προέκυψαν πέντε νέα τραγούδια και το γκρουπ επέστρεψε στο στούντιο να τα ηχογραφήσει και να κάνει remix στα υπόλοιπα. Βέβαια, ξαφνικά βρέθηκαν με πάρα πολλά τραγούδια και το επόμενο πρόβλημα ήταν να διαλέξουν αυτά που θα έμπαιναν τελικά στο δίσκο.
Σε πρώτη φάση η εταιρεία ενέκρινε την επιλογή με τέσσερα τραγούδια να απομακρύνονται από το αρχικό setlist, μεταξύ τους κάποια highlights για το γκρουπ όπως τα “Sweet Love Child”, “Here Comes the Night” και “Mr. Government Man”. Τουλάχιστον, υπήρξε ικανοποίηση καθώς κάποια άλλα από τα αγαπημένα τους, όπως το εντυπωσιακό rocker “Yesterday’s News”, το “Break Free” και το επικό “Girl from Lebanon” παρέμειναν. Ο αρχικός τίτλος του δίσκου ήταν “Seventh Sign” και τελικά έγινε οριστικά “Prisoners in Paradise” με ένα από τα σημαντικότερα τελευταία γραμμένα τραγούδια να δίνει το όνομα στο άλμπουμ.
Σε ένα πραγματικό χάος με 25 τραγούδια να αλλάζουν συνεχώς τύχη, ήρθε άλλη μια εξωφρενική αλλαγή από την αμερικανική πλευρά της Epic, που έκρινε πως το άλμπουμ προέκυπτε μεγάλο σε διάρκεια, και αποφάσισε να αφαιρέσει τα “Break Free” και “Yesterday’s News”. Το τελευταίο συμπεριλήφθηκε απλά στην ιαπωνική έκδοση αν και υπήρξε από τα τραγούδια που ανάγκασαν μεγάλα μουσικά περιοδικά σαν το “Kerrang!” και το “Raw” να αντιμετωπίσουν επιτέλους με σοβαρότητα τη μπάντα, μετά τη ζωντανή του εκτέλεση στο φεστιβάλ Milton Keynes.
Το “Prisoners in Paradise” κυκλοφόρησε τελικά, αφού πέρασε από χίλια κύματα, στις 23 Σεπτεμβρίου 1991. Με όλα τα τραγούδια που τελικά δεν χρησιμοποιήθηκαν να έχουν διαρρεύσει, είναι ξεκάθαρο πως έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ βαθιά λαβωμένο από την παρέμβαση των ιθυνόντων της Epic. Αποτελεί και το τελευταίο άλμπουμ με τον κιθαρίστα Kee Marcello, ο οποίος είχε πει πως παρά τις αλλοπρόσαλλες καταστάσεις του, ένιωθε περήφανος για το άλμπουμ. Τα απομεινάρια του, ή τουλάχιστον κάποια από αυτά, ταξίδεψαν μαζί τους στο χρόνο, καθώς ένα από αυτά ξαναγράφτηκε και κατέληξε στο “New Love in Town” του “Last Look at Eden”, και ένα άλλο στο “Bring it All Home” του “Bag of Bones”. Επίσης, άλλα δυο ηχογράφησε ξανά ο Marcello για το σόλο άλμπουμ του “Scaling Up” του 2016.
Με τόσα πράγματα να αλλάζουν γύρω του, με την καλλιτεχνική ελευθερία να επηρεάζεται από στατιστικά και τα ρεύματα των καιρών να σου ζητούν να παρασυρθείς, το γκρουπ ολοκλήρωσε την περιοδεία του 1992. Μια ξεκάθαρη συζήτηση μέσα στο λεωφορείο εκείνης της τελευταίας επιστροφής, αποκάλυψε πως υπήρχε η συνολική συναίνεση ενός αναγκαίου διαλείμματος. Ο Tempest ήδη είχε έντονα στο μυαλό του την προοπτική μιας σόλο καριέρας, ο Marcello το ίδιο, και ο παιδικός του φίλος John Norum το έκανε ήδη μετά τη φυγή του από τη μπάντα το 1986.
Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν ξανά το 2003, καθώς το διάλειμμα αποδείχτηκε μακροχρόνιο. Η φλόγα έκαιγε ακόμα και έδειχνε πως ο μοναδικός δρόμος ήταν προς τα μπρος, χαράζοντας ξεχωριστές διαδρομές στο χάρτη του σύγχρονου hard rock, χωρίς ανεπιθύμητους “συνέταιρους” πια στο στούντιο.
