Να που οι επαγγελματικές υποχρεώσεις με ανέβασαν στη Θεσσαλονίκη και η ευκαιρία να ανακαλύψω τι τρέχει στη rock πλευρά της πόλης, εννοείται δεν θα πάει χαμένη. Επομένως κι εγώ με τη σειρά μου, θα μεταδίδω το επόμενο διάστημα τον μουσικό παλμό της Νύμφης του Θερμαϊκού. Κυκλωμένο λοιπόν από καιρό στο καλεντάρι, το live των Absinthe Green μαζί με τους Longshots και Artifacts, όπου το δέλεαρ του αψεντιού και της επίσκεψης μετά από χρόνια στο ιστορικό Eightball, κατέστησαν επιβεβλημένη την παρουσία μου εκεί.
Artifacts
Πρώτοι στη σειρά, για να θερμάνουν το οικογενειακό κλίμα στο club, οι Artifacts. Ένα φρέσκο συγκρότημα της πόλης, με νέα παιδιά να το απαρτίζουν, γεμάτα ταλέντο και όρεξη. Έχοντας ήδη καταγράψει εμφάνιση στο Schoolwave, αλλά και σε υπόλοιπα live, κουβαλούν τον ενθουσιασμό και τη δυναμική της ηλικίας τους. Αν μη τι άλλο είναι άκρως ευχάριστο και αισιόδοξο να βλέπεις πάνω στη σκηνή την επόμενη γενιά να παίζει τη μουσική της. Και μάλιστα να αποδίδει εξαιρετικά. Οι πρώτες νότες του “Asteroid” (Kyuss) που παίχτηκαν ως intro, προκάλεσαν το ζεστό χειρoκρότημα, με τη συνέχεια να αποδεικνύεται εξίσου χορταστική. Τα παιδιά αγκαλιάζουν με τη μουσική τους τον σκληρό ήχο, με τα hard rock, metal και progressive στοιχεία να μπλέκονται αρμονικά μεταξύ τους. Μάλιστα αυτή τους η εμφάνιση, ήταν η πρώτη με τη νέα τους τραγουδίστρια, τη Ναταλία. Συνεσταλμένη και κάπως αγχωμένη πίσω από το μικρόφωνο, αλλά συνάμα με διαμαντένια φωνή που έχει βάθος και έκταση. Έκαναν διάνα, με την επιλογή της.
Προβαρισμένοι και συντονισμένοι απόλυτα ως σύνολο απέδωσαν το εξαιρετικά ενδιαφέρον υλικό τους, που αν και δεν το γνώριζα εξαρχής, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Σημαντική μνεία και στην κιθαρίστρια τους. Μιλάμε για ανόθευτη και ατόφια πηγή ενέργειας. Αν αυτό το κορίτσι ακουμπήσει το χέρι της σε πυλώνα της ΔΕΗ, θα ηλεκτροδοτήσει ολάκερη την πόλη. Συγκράτησα την τριάδα “The Curse”, “Creepy”, “Black Cat” που έκλεισαν την εμφάνισή τους, με το τελευταίο να γίνεται το αγαπημένο μου. Χωρίς να θέλω να φανώ ως ο θείος που κάθεται με τη νεολαία και τις «πουλάει» συμβουλές, θα πρότεινα μόνο να κάνουν λίγο πιο εύκολη την πρόσβαση των ακροατών στο υλικό τους. Γιατί όντως αξίζει και οι προοπτικές είναι με το μέρος τους.
Artifacts setlist:
Stelios
On The Edge
One Piece
Malachite
The Curse
Creepy
Black Cat
Longshots
Επόμενοι που πάτησαν το πόδι τους στο σανίδι του Eightball, οι Longshots. Ντόπιο συγκρότημα και τα παιδιά, που έχουν γράψει ήδη αξιοπρόσεχτη διαδρομή στο χώρο. Έχουν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο album τους με τίτλο “Hard Reset” το 2020, ενώ φρεσκοφουρνισμένο είναι και το EP “Between Two Fronts” που μας σερβιρίστηκε τον περασμένο Μάρτιο. Τσεκάρετέ τα και τα δύο, και θα μείνετε άκρως ικανοποιημένοι από το μοντέρνο hard / heavy rock στο οποίο επιδίδονται. Γκρουβάτη, ξεσηκωτική και με blues πινελιές η μουσική τους πρόταση, που υποδεικνύει γνώση και ταλέντο. Αρπάζουν την κάθε ευκαιρία που εμφανίζεται μπροστά τους για παίξουν ζωντανά, με την εμφάνιση τους στο Rockwave μαζί με τους Opeth, δικαιολογημένα να αποτελεί παράσημο στο πέτο τους. Δεν το λες και λίγο, να ανοίγεις τη συναυλία των Σουηδών progmasters. Θέλει κότσια και πίστη. Τα διαθέτουν και τα βιώσαμε σ’ αυτή τους την εμφάνιση. Εκτελεστική αρτιότητα σε κιθάρα και μπάσο, αξιόλογα τα τύμπανα αν και ο drummer νιόφερτος, ενώ η φωνή…Τι φωνή είναι αυτή ρε παιδιά;; Η Ζωή πίσω από το μικρόφωνο, μας έκανε την απόλυτη πλάκα. Γρέζι, συναίσθημα, ένταση και έκταση.
Σφύζει από ταλέντο ο Βορράς. Άκου το “The Well” και θα με θυμηθείς. Πολλαπλασίασέ το επί δύο στη live εκδοχή του και παίρνεις μια τζούρα από τα πεπραγμένα των Longshots στο Eightball. Mε ταρακούνησε το “Use a Shotgun”, ρόκαρα στο “Hunger” και με πιάσανε οι ευαισθησίες μου στην “μπαλάντα” “Black and White”. Κομματάρα από τις λίγες το τελευταίο, με την κιθάρα να κελαηδάει στα solo. Ως κερασάκι στη τούρτα μας κράτησαν για το τέλος, την γκρουβάτη διασκευή τους στο “War Pigs” των Sabbath, στην οποία μάλιστα κόλλησαν το breakdown του “Domination” των Pantera. Χαμός στο ίσιωμα με λίγα λόγια! Να εξάρω επίσης την επαγγελματική δουλεία που έχουν κάνει στο οπτικό κομμάτι και στα εξαιρετικά video που έχουν κυκλοφορήσει πλαισιώνοντας ιδανικά τη μουσική τους. Καρφωμένα μάτια λοιπόν σε ένα συγκρότημα που έχει πολλά να δώσει.
Longshots setlist:
No Longer
Use a Shotgun
Hunger
Between Two Fronts
The Well
Black and White
War Pigs (διασκευή Black Sabbath)
Outro (Domination – Pantera)
Absinthe Green
Περίμενα καιρό να μου κάτσει το σωστό timing, ώστε να παρακολουθήσω ζωντανά τους Absinthe Green. Βλέπεις όλες οι γνώμες των συντακτών μας για τα live τους, το listening session του νέου album, αλλά και η καταληκτική άποψη για το “Of Love and Pain” συνέκλιναν στο ότι έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική περίπτωση συγκροτήματος. Κινητήριος δύναμη και δεσπόζουσα μορφή της μπάντας, είναι αναμφισβήτητα η Ειρήνη “Absinthe Green” Παπαδοπούλου. Με ξεκάθαρο όραμα και χαραγμένη πορεία στο κεφάλι της, βγήκε αποφασισμένη το βράδυ του Σαββάτου για να μας τα διατρανώσει και να συμπαρασύρει μαζί της, τους τυχόν αμύητους. H μουσική τους δεν γουστάρει τις ταμπέλες και καλά κάνει εδώ που τα λέμε. Για να σε προσανατολίσω όμως φίλε αναγνώστη, θα σου έλεγα ότι μοιάζει με σταυροδρόμι όπου συναντιούνται το hard rock με το alternative metal και η punk έξαψη με τη γοτθική αισθητική.
Δυναμικό μπάσιμο με το “Cat Song” και ο κόσμος που έχει αγκαλιάσει πλέον τη σκηνή, δείχνει έτοιμος να αφεθεί στην επιδεξιότητά τους. Το “June 27” έχει ήδη ξεχωρίσει και ο χορός από κάτω δίνει και παίρνει. Η Ειρήνη είναι frontwoman με κεφαλαία γράμματα. Φωνή και performance υψηλού επιπέδου, κυριαρχεί στη σκηνή και κολλάει τα βλέμματα πάνω της. Μοιράζεται προσωπικές σκέψεις και συναισθήματα στα κενά των τραγουδιών, ενώ δεν διστάζει να αστειευτεί και να “τσαλακωθεί” μπροστά στο κοινό της. Τους αγώνες όμως τους κερδίζουν οι ομάδες και εδώ η Ειρήνη έχει φροντίσει να συγκεντρώσει δυνατούς συμπαίκτες δίπλα της. Ο Πάνος Οικονομάκης στην κιθάρα εντυπωσίασε με τη δεξιοτεχνία του. Ειδικά τα μελωδικά του solo, έσπρωχναν κι άλλο το μαχαίρι στην καρδιά. Στον αντίποδα ο Villy Pirris, η ήρεμη δύναμη και ογκόλιθος της γκρούβας με το μπάσο του, ενώ ο Harry Mason στα τύμπανα προσέδωσε την απαραίτητη σταθερότητα.
Τα “Fiery Serpent” και “Dysphoric Recall” συνέχισαν το πανηγυρικό κρεσέντο, ανεβάζοντας τη διάθεσή μας στα ύψη. Η πρώτη διασκευή της βραδιάς ήρθε με το “Everything Is Coming Up Roses”, το εμβληματικό τραγούδι του Black, που έχουν κάνει ήδη δικό τους κτήμα με την ιδανική προσέγγισή τους στη μουσική και το νόημα που το διατρέχει. “Bittersweet” και “Bloody Mary” ξεσήκωσαν μεταξύ άλλων, ενώ προσωπικό highlight αποτέλεσε το αγαπημένο mid-tempo “Same Old Fire”. Να και η Ζωή των Longshots επί σκηνής, να υπενθυμίζει ότι το παρεΐστικο κλίμα πηγάζει από την έμπρακτη αλληλοϋποστήριξη. Μετά τον χαμό που έσπειρε το «Give The Devil His Due”, έσκασε και η διασκευή στο “Viva Forever”. Ναι, δεν διαβάζεις λάθος. Αναφέρομαι στη γνωστή επιτυχία των Spice Girls στα τέλη των 90’s. Αν σου ξενίζει η επιλογή, ξανασκέψου ότι εκείνη την εποχή μεσουρανούσε ένα γυναικείο pop συγκρότημα, που στους στίχους του μιλούσε για girl power και γυναικεία χειραφέτηση. Κάνε τη σύγκριση με το σήμερα όπου η μισαλλοδοξία και οι μεσαιωνικές απόψεις έχουν επανέλθει δριμύτερες από το σκοτεινό κελάρι τους και βγάλε τα συμπεράσματά σου. Εξαιρετική λοιπόν η επιμεταλλωμένη απόδοση του εν λόγω τραγουδιού. Sorry, Mel B, Mel C, Emma, Geri και Victoria, αλλά προτιμώ την εκδοχή των δικών μας παιδιών.
Το τέλος ήρθε με το “War Inside My Head”, ενώ στη λαϊκή απαίτηση για ένα ακόμα τραγούδι, απολαύσαμε την επανάληψη του “Dead Before My Eyes” με τη μπάντα να κατεβαίνει από τη σκηνή, να γίνεται ένα με το κοινό και να κοιτάζει με σκανδαλιάρικη διάθεση τον drummer της. Γιατί οι Absinthe Green παίρνουν στα σοβαρά τη μουσική τους, αλλά απεχθάνονται τη σοβαροφάνεια. Το τελικό άθροισμα ισούται με μια ψυχωμένη απόδοση, συνδυασμένη με πλήρως επαγγελματικά standards. Αυτό φάνηκε και από την προσοχή που έδειξαν στην παραμικρή λεπτομέρεια. Από τα σκηνικά που τους πλαισίωσαν, το πιστόλι που σκόρπισε τα Absinthe dollars, μέχρι το πληρέστατο merch τους που θα φθονούσαν, θεωρητικά φτασμένα ονόματα του χώρου.
Οι Absinthe Green μοιάζουν με το “όχημα” που χρησιμοποιεί η Ειρήνη, για να εκφράσει τις καλλιτεχνικές και προσωπικές της ανησυχίες. Με αυτή τους την εμφάνιση, μας πήραν ως συνεπιβάτες και μας ταξίδεψαν στο μουσικό τους σύμπαν που μπορεί να είναι γεμάτο από τις εκδορές του πόνου, αλλά κρύβει μέσα του και το μεγαλείο της άδολης αγάπης. Την επόμενη φορά που θα παίξουν στην πόλη σου, φρόντισε να βρεθείς κι εσύ στο διάβα τους.
Absinthe Green setlist:
Cat Song
June 27
Dead Before My Eyes
Fiery Serpent
Dysphoric Recall
Everything Is Coming Up Roses (διασκευή Black)
Bittersweet
Spineless Creatures
Bloody Mary
Same Old Fire
Give The Devil His Due
Viva Forever (διασκευή Spice Girls)
War Inside My Head
Dead Before My Eyes (encore)
Φωτογραφίες: Γιώργος Μπατσαούρας
