Κάποιες φορές είναι νοσταλγία, άλλες λέγεται εμμονή, όμως η επιστροφή σε σκονισμένες μνήμες ήχων και εποχών είναι μια συνήθεια που εύκολα γίνεται λατρεία. Χωρίς τις προφανείς και αναμενόμενες επιλογές, γυρίζουμε τους δείκτες πίσω ή και πολύ πίσω, σκαλίζουμε τους καρπούς των καιρών και μαζί τους μικραίνουμε ξανά, μεγαλώνοντας την απόλαυση.
CARCASS: “Reek of Putrefaction”
Κάπου στο 1985 στο Λίβερπουλ σχηματίζεται μια σχολική μπάντα με το όνομα Carcass από τους Bill Steer (κιθάρα) και Ken Owen (ντραμς), η οποία σχεδόν άμεσα διαλύθηκε. Έπειτα από συμμετοχές σε διάφορα γκρουπ, μεταξύ αυτών και οι Napalm Death (συμμετοχή στο “Scum”), ο Steer, μαζί με τους Jeff Walker (μπάσο) και Owen αλλάζει το όνομα (μαζί και τα φώτα) στους Disattack και έτσι γεννιούνται και επίσημα οι Carcass. Ο D-Beat ήχος των Disattack παίρνει στροφή 180 μοιρών και «βουτάει» σε αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν goregrind, μία μίξη death metal και grindcore και στο οποίο οι Carcass θεωρήθηκαν πρωτοπόροι. Το ντεμπούτο τους “Reek of Putrefaction” θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 1988, προκαλώντας τις πρώτες «αναγούλες» στο κοινό.
Ηχογραφημένο σε μόλις 4 ημέρες στα Rich Bitch Studios του Birmingham και με ένα εξώφυλλο βγαλμένο από βιτρίνα κρεοπωλείου, το album χαρακτηρίζεται από έναν «λασπωμένο» ήχο, ο οποίος λόγω και των συνθέσεων αλλά και της μίξης ακούγεται αρκετά ως συνονθύλευμα οργάνων και φωνητικών. Αν και ο ίδιος ο Steer δηλώνει μη ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, το album αποτελεί πρωτοπόρο στο είδος του ωθώντας μελλοντικά πολλές μπάντες να «ξεχειλώσουν» τα όρια του gore αλλά και πολλούς τελειόφοιτους Λυκείου να θελήσουν να ασχοληθούν με την ιατρική. Όταν βλέπεις τίτλους τραγουδιών όπως “Microwaved Uterogestation” και “Manifestation of Verrucose Urethra” καταλαβαίνεις πως οι στίχοι θα αποτελούν εγχειρίδιο πρωτοετούς φοιτητή ιατρικής. Δίσκος για πολύ εξοικειωμένο κοχλία και ημικύκλιους σωλήνες.
LIEGE LORD: “Master Control”
Ένα από τα μυστικά «όπλα» του Αμερικάνικου heavy metal, αποτέλεσαν οι Liege Lord. Λέω αποτέλεσαν, γιατί ενώ βρίσκονται και πάλι σε ενέργεια, η τελευταία δισκογραφική τους δουλειά απαντάται στο μακρινό έτος το οποίο εξετάζουμε και το 3ο τους album “Master Control”. Ορμώμενοι από την Ανατολική ακτή των Η.Π.Α. και την πόλη Stamford του Connecticut, εμφανίζονται το 1982, αρχικά ως Deceiver, αλλάζοντας στη συνέχεια το όνομά τους σε Liege Lord. Κυκλοφορούν 2 πολύ καλά albums [“Freedom’s Rise” (1985) και “Burn to My Touch” (1987)] και ξεχωρίζουν αμέσως με τον speed-αριστό heavy power ήχο τους, ανάμεσα σε μπάντες όπως οι Jag Panzer, οι Helstar και οι Vicious Rumors. Στον 3ο τους δίσκο οι Liege Lord φέρνουν πίσω από το μικρόφωνο τον άγνωστο μέχρι τότε Joe Comeau.
Οι εξαιρετικές του δυνατότητες «απογειώνουν» τις thrashy συνθέσεις, ενώ η όσο πιο κοντά στον Bruce Dickinson χροιά του δημιουργεί περίεργα όμορφους συνειρμούς. Τραγούδια σαν το «πυραυλοκίνητο» ομώνυμο, το “Feel the Blade”, και “Broken Wasteland” αποτελούν άριστα δείγματα του US Power metal στα ‘80s. Η δε, απόφασή τους να διασκευάσουν το θρυλικό “Kill the King” των Rainbow μόνο ως «αυτοκτονική» δε χαρακτηρίζεται, αφού ο Comeau αποδίδει εξαιρετικά και με πλήρη σεβασμό τα φωνητικά της καλύτερης φωνής που πάτησε ποτέ στη Γη. Το “Master Control” αποτελεί ένα πραγματικά κρυμμένο «διαμάντι» του heavy metal και το γεγονός πως πολλοί το αγνοούν ανάμεσα στις κυκλοφορίες εκείνης της χρονιάς, θα έπρεπε να αποτελεί «ποινικό» αδίκημα.
L.A. GUNS: “L.A. Guns”
Όταν αναφερόμαστε στο Los Angeles του 1980, αυτομάτως το μυαλό πηγαίνει σε rock clubs πήχτρα στον κόσμο, ξέφρενα parties, το τρίπτυχο “sex, drugs and rock ‘n roll” στην ολότητά του, με κύριους εκφραστές του φυσικά τους Mötley Crüe και αργότερα τους Guns N’ Roses. Αγνοούμε όμως το γεγονός πως πίσω από τους εκτυφλωτικούς προβολείς υπάρχει και το ακόμη πιο «ακατέργαστο» hard rock των L.A. Guns. Μια μπάντα που δημιουργήθηκε από τον κιθαρίστα Tracii Guns το 1983. Τον αρχικό τραγουδιστή Mike Jagosz θα αντικαταστήσει ένας Axl Rose μετά τη διάλυση της δικής του μπάντας με το όνομα Hollywood Rose, η οποία στις τάξεις της έχει τους κιθαρίστες Izzy Stradlin και Chris Weber, αμφότεροι γνώριμοι του Tracii Guns. Στην επανασύσταση των Hollywood Rose συμμετέχει και ο Tracii Guns και η μπάντα αλλάζει το όνομά της σε Guns N’ Roses σε μια μίξη των δύο συγκροτημάτων με το line-up να αποτελείται από τους Axl Rose, Tracii Guns, Izzy Stradlin, Ole Beich και Rob Gardner.
Λόγω διαφωνιών του Guns με τον Rose, ο πρώτος αποχωρεί και το 1986 επαναδραστηριοποιεί τους L.A. Guns, οι οποίοι το 1987 υπογράφουν συμβόλαιο με τη μεγάλη δισκογραφική εταιρία PolyGram για το ντεμπούτο τους. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο The Village Recorder στο Los Angeles με παραγωγό τον Jim Faraci, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με συγκροτήματα όπως οι Poison, οι Lizzy Borden και οι Ratt. Οι ηχογραφήσεις θα λάβουν χώρα το καλοκαίρι το ’87 και το “L.A. Guns” θα κυκλοφορήσει στις 4 Ιανουαρίου 1988. Τα «αλήτικα» κιθαριστικά θέματα του Guns και η γρεζαριστή φωνή του Phil Lewis αναδεικνύονται ιδανικά μέσα σε heavy rock ύμνους όπως τα “One More Reason”, “Sex Action” και “Hollywood Tease”, αν και ολόκληρο το album από την αρχή μέχρι το τέλος αποτελεί ένα «αυτόφωτο» κομψοτέχνημα της «σκληρής» μουσικής. Αν είσαι από αυτούς που έχουν βαρεθεί την «Παραδεισένια πόλη» και το «Γλυκό μου παιδί», φύσηξε τη σκόνη από το ξεχασμένο σου «περίστροφο» και ρίξε στον αέρα 11 «πιστολιές», μία για κάθε κομμάτι του δίσκου.
