Ο Keith John Moon έρχεται στη ζωή στις 23 Αυγούστου 1946 , για να μείνει στην ιστορία σαν ο περίεργος Άγγλος ντράμερ στο μεγάλο rock συγκρότημα των Who. Διακρίθηκε για το μοναδικό του στυλ παιχνιδιού και την εκκεντρική, συχνά αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και τον εθισμό του στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Ο Moon μεγάλωσε στο Alperton, ένα προάστιο του Wembley, στο Middlesex, και ασχολήθηκε με τα τύμπανα στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Αφού έπαιξε με ένα τοπικό συγκρότημα, τους Beachcombers, έγινε μέλος των Who το 1964 πριν ηχογραφήσουν το πρώτο τους single. Ο Moon αμέσως αναγνωρίστηκε για το στιλ του στα τύμπανα, το οποίο έδινε έμφαση στα τομ-τομ, στα χτυπήματα στα πιατίνια και στα γεμίσματα στα ντραμς. Σε τη διάρκεια της καριέρας του Moon με τους Who, το drum kit του αυξανόταν σταθερά σε μέγεθος και (μαζί με τον Ginger Baker) έχει μείνει σαν ένας από τους πρώτους rock ντράμερ που χρησιμοποιούσε τακτικά διπλή μπότα στο setup του. Ο Moon κατά καιρούς συνεργαζόταν με άλλους μουσικούς και αργότερα εμφανίστηκε σε ταινίες, αλλά σκέφτηκε να συνεχίσει στους Who σαν το κύριο επάγγελμά του, και παρέμεινε μέλος του συγκροτήματος μέχρι το θάνατό του. Εκτός από το ταλέντο του ως ντράμερ, καλλιέργησε τη φήμη ότι έσπασε το σετ του στη σκηνή και κατέστρεψε δωμάτια ξενοδοχείων σε περιοδείες. Τον γοήτευε να ανατινάζει τουαλέτες με βόμβες κερασιού ή δυναμίτη και να καταστρέφει τηλεοράσεις. Ο Moon απολάμβανε τις περιοδείες και τις κοινωνικές συναναστροφές και βαριόταν όταν οι Who ήταν ανενεργοί. Το πάρτι των 21ων γενεθλίων του στο Flint του Michigan, έχει αναφερθεί σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα παρακμιακής συμπεριφοράς από rock συγκρότημα.
Ο Moon πέρασε μια σειρά σκληρών δοκιμασιών στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, με πιο αξιοσημείωτη τον τυχαίο θάνατο του σοφέρ Neil Boland και την κατάρρευση του γάμου του. Εθίστηκε στο αλκοόλ, ιδιαίτερα στο κονιάκ και τη σαμπάνια, και απέκτησε τη φήμη του παρακμιακού τύπου με σκοτεινό χιούμορ. Το παρατσούκλι του ήταν “Moon the Loon”. Αφού μετακόμισε στο Los Angeles με τον προσωπικό βοηθό Peter “Dougal” Butler στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ηχογράφησε το μοναδικό σόλο άλμπουμ του, το “Two Sides of the Moon” με κακή αποδοχή. Κατά την περιοδεία με τους Who, σε αρκετές περιπτώσεις λιποθύμησε στη σκηνή και νοσηλεύτηκε. Μέχρι την τελευταία τους περιοδεία μαζί το 1976, και ιδιαίτερα κατά την δημιουργία των “The Kids Are Alright”, και “Who Are You”, η φθορά του ντράμερ ήταν εμφανής. Επέστρεψε στο Λονδίνο το 1978, και πέθανε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους από υπερβολική δόση Heminevrin, ενός φαρμάκου που προορίζεται να θεραπεύσει ή να αποτρέψει τα συμπτώματα της στέρησης αλκοόλ.
1951– Γεννιέται ο Αμερικανός τραγουδιστής Jimmy Wayne Jamison, γνωστός ως Jimi Jamison, που έγινε διάσημος σαν frontman για τα rock συγκροτήματα Target, Cobra και Survivor από το 1984 έως το 1989, ερμηνεύοντας τα τραγούδια “Burning Heart” από την ταινία Rocky IV, “The Moment of Truth” από το Karate Kid. , μαζί με άλλες top-20 επιτυχίες του Survivor “I Can’t Hold Back”, “High On You”, “The Search is Over” και “Is This Love”. Επανήλθε επίσημα στους Survivor το 2000, παραμένοντας στο συγκρότημα μέχρι το 2006, για να επιστρέψει για ακόμα μια φορά το 2011. Καταξιωμένος για τις φωνητικές του ικανότητες, ο Jamison είναι επίσης γνωστός για το ότι έγραψε και ερμήνευσε το τραγούδι “I’m Always Here” για την τηλεοπτική σειρά Baywatch της δεκαετίας του 1990.
Ο Jamison πέθανε την 1η Σεπτεμβρίου 2014, στο σπίτι του στο Raleigh, στο Memphis του Tennessee, σε ηλικία 63 ετών. Η αυτοψία του έδειξε ότι είχε καρδιαγγειακή νόσο και στένωση των αρτηριών και ότι πέθανε από αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο.
1980– Κυκλοφορεί το “Wild Cat”, που είναι το ντεμπούτο άλμπουμ του βρετανικού heavy metal συγκροτήματος Tygers of Pan Tang. Κυκλοφόρησε από την MCA Records και έφτασε στο Νο18 στο βρετανικό άλμπουμ chart. Το άλμπουμ επανεκδόθηκε το 1989 σε πακέτο διπλού LP μαζί με το “Spellbound”, καθώς και σε CD το 1997 με bonus κομμάτια.
1988– Κυκλοφορεί το “Dangerous Age”, που είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ του hard rock συγκροτήματος Bad Company. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την Atlantic. Ήταν το δεύτερο άλμπουμ τους με τον Brian Howe σαν βασικό τραγουδιστή και το πρώτο με τον Steve Price σαν μπασίστα. Η παραγωγή και η σύνθεση σε μεγάλο βαθμό από τον Terry Thomas. κατάφερε να φέρει το γκρουπ ξανά στο προσκήνιο, με αρκετή ραδιοφωνική προώθηση για τα κομμάτια “No Smoke Without a Fire” (No 4), “One Night” (No 9) και “Shake It Up” (No 9), φτάνοντας όλα στο Top 10 Chart Album Rock Tracks του Billboard.
1994– Κυκλοφορεί το “Bust a Nut”, που είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος των Tesla, που ήταν και το τελευταίο τους στούντιο άλμπουμ στην Geffen Records. Το πρώτο single ήταν το “Mama’s Fool”, ακολουθούμενο από τα “Need Your Loving” και “A Lot To Lose”. Το άλμπουμ έγινε χρυσό τον Μάρτιο του 1995.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το “Grace”, που είναι το μοναδικό στούντιο άλμπουμ του Αμερικανού τραγουδιστή και συνθέτη Jeff Buckley, που βγήκε από την Columbia Records. Το άλμπουμ είχε κακές πωλήσεις και έλαβε μοιρασμένες κριτικές την περίοδο της κυκλοφορίας του. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις κοινού και κριτικών. Μια εμπλουτισμένη έκδοση του άλμπουμ (με υπότιτλο “Legacy Edition”), γιορτάζοντας τη δέκατη επέτειό του, κυκλοφόρησε στις 23 Αυγούστου 2004 και έφτασε στο νούμερο 44 στο Ηνωμένο Βασίλειο.
