Τα μέλη των Actors αποκαλύπτουν τις μεγαλύτερες επιρροές τους! Νομίζω όλοι γνωριζετε έως τώρα, πόσο αγαπάμε τους Actors. Και μόνο γι’ αυτό, μια συνέντευξη μία φορά το χρόνο θα πρέπει να θεωρείται ως το ελάχιστο. Αυτήν τη φορά, έχουμε έναν ακόμη λόγο να μιλήσουμε με το εκπληκτικό κουαρτέτο από το Βανκούβερ.
Οι Actors θα εμφανιστούν ζωντανά για πρώτη φορά στην Αθήνα. Στο πρώτο, ever, Death Disco Open Air Festival, 22-23 Ιουλίου 2023. Μαζί με μερικά από τα σπουδαιότερα σχήματα, συνθέτουν ένα εκπληκτικό line-up, τοποθετώντας την Αθήνα και το Death Disco Open Air στον dark/gothic/electro χάρτη της καλοκαιρινής Ευρώπης. Μπορείτε να βρείτε όλες τις λεπτομέρειες στη σελίδα της εκδήλωσης στο Facebook.
Οι Actors είναι μία από τις μπάντες που πραγματικά ξεχώρισαν τις πρώτες μέρες που ανακοινώθηκαν τα συγκροτήματα. Και αυτό γιατί έχουν πολλούς φίλους στην Ελλάδα. Σχηματίστηκαν το 2012 από τον Jason Corbett, ο οποίος γράφει, παράγει, μιξάρει και τελειοποιεί όλη τη μουσική των Actors στο δικό του στούντιο στο Βανκούβερ (Jacknife Sound) και από τότε έχει στο πλευρό του τους απίστευτους Shannon Hemmet (synths), Kendall Wooding (μπάσο) και Adam Fink (ντραμς). Οι Actors θεωρούνται ένα από τα καλύτερα και πιο ελπιδοφόρα συγκροτήματα στο σύγχρονο post-punk, new wave φάσμα έχοντας κυκλοφορήσει δύο πολύ καλά και άκρως αναγνωρισμένα full length albums, το “It Will Come to You”, που κυκλοφόρησε το 2018 και το “Acts Of Worship” το 2021, και τα δύο με driving beats, μελωδικά synths, συμπαγείς μπασογραμμές και την ατμόσφαιρα να συμπληρώνεται από την όμορφη φωνή του Jason Corbett.
Αυτή τη φορά, δεν ρώτησα τους Actors για τη μουσική τους, τη διαδικασία ή τα μελλοντικά τους σχέδια. Αυτή τη φορά ρώτησα μόνο πέντε συγκεκριμένα πράγματα. Ήθελα να μάθω ποια πράγματα ή, καλύτερα, ποιες επιρροές διαμόρφωσαν τον ήχο μιας από τις πιο «καυτές» μπάντες στο post-punk, των Actors. Ας μάθουμε λοιπόν. Καλή απόλαυση!
Γεια σας παιδιά. Ξέρετε πώς θα πάει αυτή η συνέντευξη, οπότε ας ξεκινήσουμε με την ταινία που επηρέασε περισσότερο τον καθένα από εσάς.
Jason: Όσο κλισέ κι αν είναι, λατρεύω το “Blade Runner” και την επίδραση που είχε σε μένα ως παιδί που το έβλεπα για πρώτη φορά. Το δυστοπικό τοπίο, το soundtrack και η επιθυμία για περισσότερη ζωή! Είναι λίγο αργό με τα σημερινά πρότυπα, αλλά τί ταινία! Τόσο όμορφη!
Shannon: Το “Lost Highway” του David Lynch. Η πρώτη μου ταινία David Lynch. Λατρεύω το κινηματογραφικό λεξιλόγιο του Lynch. Υπάρχουν μυστικά στις ταινίες του και μου αρέσει που δεν τα φανερώνει όλα. Επίσης, οι Nine Inch Nails και Smashing Pumpkins συμπεριλαμβάνονται στο soundtrack που ήταν ένα “home-run” για την έφηβη Shannon.
Adam: “Halloween” (1978) – Το είδα πολύυυυ πολύ νέος και ακόμα «κρατάει» ως μια από τις πιο τρομακτικές και διασκεδαστικές ταινίες που έχω δει. Τα vibes είναι άψογα!
Kendall: Δεν είναι ταινία, αλλά πρόσφατα «βυθίστηκα» σε ένα show που ονομάζεται “Love Death + Robots”. Κάθε επεισόδιο αφηγείται μια σύντομη ιστορία, μεταφέροντάς σας σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Είναι ένα «οπτικό δώρο» και οι ιστορίες σε κάνουν να σκεφτείς. Πάντα εμπνευσμένο να βλέπεις δημιουργική κατεύθυνση, που πηγαίνει πάνω και πέρα από όρια.
Ποιο άλμπουμ σας ενέπνευσε περισσότερο;
Jason: Το “Scary Monsters” του David Bowie συνεχίζει να με εμπνέει διαμέσου των χρόνων. Λατρεύω αυτό το album. Πήρε όλη την εμπειρία του Bowie και του Visconti από το “Berlin Trilogy” και την εστίασε σε ένα «διαμαντένιο σημείο». Ο Robert Fripp, επίσης, «σαρώνει» στην κιθάρα.
Shannon: Hole – “Live Through This”. Ένα τέλειο άλμπουμ στα μάτια μου, εξακολουθώ να το ακούω όλη την ώρα και να βρίσκω έμπνευση σε αυτό. Τα τραγούδια είναι καλοδουλεμένα, με νόημα και οι στίχοι είναι έξυπνοι. Λατρεύω τη χρήση ρομαντικών, θηλυκών εικόνων (κούκλες, μπαλαρίνες, βασίλισσες ομορφιάς), σε αντίθεση με την «κουβαριασμένη» απόδοση της αγάπης.
Adam: Αυτό είναι αδύνατο να απαντηθεί. Υπάρχουν πάρα πολλά albums που αγαπώ, τα οποία προσφέρουν συνεχή έμπνευση. Αν πρέπει να διαλέξουμε ένα, για σήμερα, ας επιλέξουμε το “Whitney” της Whitney Houston από το 1987, γιατί το “I Wanna Dance With Somebody” είναι ένα all timer!
Kendall: Το “Mezzanine” των Massive Attack, είναι ένα που δεν φαίνεται να με κουράζει ποτέ. Είναι ταυτόχρονα μια ξεσηκωτική λίστα αναπαραγωγής και επίσης το soundtrack για το μαγείρεμα ενός υπέροχου δείπνου.
Ποια συναυλία θα έλεγες ότι σε επηρέασε περισσότερο;
Jason: Όταν ήμουν δέκα χρονών, ο φίλος της μαμάς μου με πήγε να δω τον Billy Idol. Άκουγα ήδη τη μουσική του, αλλά βλέποντάς τον ζωντανά με άφησε άναυδο. Ήταν σαν να βλέπεις το MTV στην πραγματική ζωή! Αυτή ήταν μια εμπειρία, που με βοήθησε να ξεκινήσω τα όνειρά μου να γίνω μουσικός.
Shannon: Einsturzende Neubauten. Πώς γίνεται η μπάντα που ακούγεται ως η πιο «σκληρή» στον κόσμο να γράφει και τις πιο όμορφες μπαλάντες; Το να βλέπεις αυτήν την αντίθεση ζωντανά ήταν μια αξέχαστη στιγμή για μένα, τόσο επιδραστική που τελικά έκανα τατουάζ την πετρογλυφική εικόνα τους στο χέρι μου.
Adam: Lollapalooza ’94. Ήμουν παιδί και έπεισα τη μαμά μου ότι έπρεπε να με αφήσει να πάω, και το έκανε! Το line-up ήταν οι Green Day, L7, Nick Cave, The Breeders, Parliament Funkadelic, The Smashing Pumpkins και το καλύτερο συγκρότημα που έχω δει ποτέ ζωντανά, οι Beastie Boys. Δεν μπορώ να σκεφτώ μια πιο «αστρική» σύνθεση για να διαμορφώσω το νεαρό μυαλό μου.
Kendall: St. Vincent στην περιοδεία της “Masseduction”. Βγήκε στη σκηνή με ένα πλαστικό μίνι φόρεμα και….«κατέστρεψε». Ανησυχούσα για την «επιβίωση» των κιθαρών της. Ήταν υπερβατικό!
Όλοι αγαπάμε τους σούπερ ήρωες και μερικές φορές μας εμπνέουν. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας σούπερ ήρωας;
Jason: Όταν ήμουν νεότερος μου άρεσε πολύ ο Punisher. Δεν είχε υπερδυνάμεις, αλλά ήταν δυνατός και άγριος. Χρειαζόμουν λίγο από αυτό το θάρρος όταν ήμουν έφηβος.
Sannon: David Bowie, προφανώς! Είχε όλες τις υπερδυνάμεις. Και τα καλύτερα κοστούμια επίσης.
Adam: Μου αρέσει ο Hulk γιατί είναι πράσινος και θυμωμένος και μπορεί να πηδήξει πολύ μακριά!
Kendall: Madonna
Τέλος, ποιο θα λέγατε ότι είναι το βιβλίο που σας αρέσει να διαβάζετε;
Jason: Το “The War of Art” του Steven Pressfield επηρέασε άμεσα το πώς έφτασα να βλέπω τον εαυτό μου ως μουσικό και στιχουργό. Υπήρξε μια εποχή που πάλευα να τελειώσω τραγούδια. Είχα οξύ «σύνδρομο του απατεώνα» (σ.σ.: Impostor syndrome, also known as impostor phenomenon or impostorism, is a psychological occurrence in which people doubt their skills, talents, or accomplishments and have a persistent internalized fear of being exposed as frauds). Αυτό το βιβλίο ήταν ένα σημαντικό πρώτο βήμα για να συνεχίσω αυτό που ήθελα να κάνω ως καλλιτέχνης. Νομίζω ότι κάθε καλλιτέχνης που αντιμετωπίζει δυσκολίες πρέπει να το διαβάσει.
Shannon: Bret Easton Ellis – “Less Than Zero”. Παρά το κυριολεκτικά ατελείωτο φως του ήλιου στο Λος Άντζελες, υπάρχει ένα σκοτάδι μέσα στην πόλη το οποίο βρίσκω ατελείωτα συναρπαστικό. Οι ψυχρές, ακριβείς παρατηρήσεις του Ellis για βαριεστημένους, εύπορους νεαρούς ενήλικες, εξακολουθούν να ισχύουν για την κουλτούρα των διασημοτήτων και των influencers σήμερα.
Adam: “Meet Me In The Bathroom” της Lizzy Goodman. Μια προφορική ιστορία της μουσικής σκηνής της Νέας Υόρκης από το 2001 έως το 2011. Μια από τις αγαπημένες μου περιόδους για τη μουσική, και είναι όλο συνεντεύξεις με συγκροτήματα και τους ανθρώπους που ήταν εκεί, από τους The Strokes μέχρι τους LCD Soundsystem και τις εκπληκτικές κολεκτίβες DJ που έφεραν συναρπαστική κουλτούρα στη σπουδαιότερη πόλη του πλανήτη!
Kendall: Μία από τις αγαπημένες μου αποδράσεις είναι να μαθαίνω για την φυσική και το διάστημα. Το “Brief Answers to the Big Questions” του Stephen Hawking είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο που συλλογίζεται τη ζωή, τον Θεό και το σύμπαν, με έναν τρόπο που είναι τόσο επιστημονικός όσο και φιλοσοφικός.
Οι Actors στο διαδίκτυο:
Official Page
Facebook
Bandcamp
Instagram
YouTube Channel
TikTok
Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε αρχικά στο ElektroSpank
Facebook
Μετάφραση/επιμέλεια: Σταύρος Βλάχος
