STYGIAN FAIR: “The Hidden Realm”

Δεν είναι πολλά αλλά ούτε και λίγα τα χρόνια που οι Stygian Fair διανύουν στο χώρο του metal, είναι όμως αναμφίβολα αρκετά για ν’ αφήσουν το δικό τους στίγμα και να διαμορφώσουν μια ξεκάθαρη μουσική ταυτότητα. Το “The Hidden Realm” αποτελεί το 5ο τους album από το 2017 που ιδρύθηκαν (έχουν κυκλοφορήσει κι ένα EP), σε μια άκρως παραγωγική δραστηριότητα, που δείχνει αφενός μια συνέπεια θαυμαστή, αφετέρου αμείωτη όρεξη για δημιουργία.

Αθεράπευτα αμετανόητοι να απομακρυνθούν από μοτίβα των ’80 και των αρχών των ’90, συνεχίζουν να παρουσιάζουν μια κλασσική επική heavy metal εκδοχή, ρίχνοντας κλεφτές ματιές πότε σε progressive στοιχεία, πότε σε power διαδρομές, ακόμη έστω και περιστασιακά σε doom μονοπάτια. Η συνταγή των Σουηδών, που στηρίζεται στην παραδοσιακή σύνθεση με δύο κιθάρες, μπάσο και ντραμς, έχει στέρεα “συστατικά” και ουδόλως καταφεύγει σε επικίνδυνους πειραματισμούς. Αντίθετα η θεματολογία ποικίλει και κινείται σε πολλά διαφορετικά μήκη και πλάτη ενδιαφέροντος. Από το artwork μεταφερόμαστε σε ένα σκοτεινό “κρανίου τόπο”, μια μεταφορά της εσωτερικής πάλης και των αέναων διλλημάτων μεταξύ πράξης και πεπρωμένου, αλλά υπάρχουν και ζητήματα έντονου προβληματισμού για την στάση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στις δυνάμεις της εξουσίας. Η φυσική καταστροφή, η τεχνολογική υπερβολή και οι απρόβλεπτες συνέπειές της στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, βρίσκονται επίσης στη σφαίρα των επιλογών της μπάντας.

Με τις πρώτες νότες πάντως του ομώνυμου κομματιού οι Stygian Fair δείχνουν για τα καλά τα δόντια τους. Επική διάθεση και ορμή, συνδυασμένες με όμορφες ευκολομνημόνευτες μελωδίες σε μια ομολογουμένως θαυμαστή ισορροπία μεταξύ των οργάνων. Μπορεί για κάποιους οι κιθάρες και τα φωνητικά να ξεχωρίζουν, αλλά με μια πιο προσεκτική ανάγνωση διαπιστώνεις ότι το μπάσο με τα ντραμς δεν μένουν πίσω, αλλά διεκδικούν επί “ίσοις όροις” ρόλο. Ελαφρώς πιο ήπιο σε ένταση, αλλά περισσότερο μελωδικό το “Abide Your Master” φέρνει έναν ευχάριστο αέρα λυρισμού, με τις κιθάρες να πρωταγωνιστούν. Και αν τα πρώτα 2 κομμάτια είχαν έναν μέσο έως γρήγορο ρυθμό, στο “Into the Well” επιβραδύνουμε αισθητά, ο ήχος παραμένει βαρύς, αλλά με κάποιον περίτεχνο τρόπο βγάζει μια γλυκιά μελαγχολία. Κορυφαία στιγμή του album, με τον Andreas Stoltz να δίνει ρεσιτάλ στα φωνητικά, διατηρώντας μια συναισθηματική χροιά εν μέσω των doom riff που δίνουν σταθερά τον τόνο.

Το “Peel the Layers Off” συνεχίζει να “μάχεται” αδιάκοπα, με το “What You are Fighting For” να μην αφήνει κενά σε αυτό το εξαιρετικό κράμα μελωδίας και πυγμής, που σε κρατά σε εγρήγορση χωρίς διαλείμματα. Αν το στοίχημα της μπάντας ήταν να επικεντρωθούν σε συνθέσεις πιο άμεσες και οξείες, φαίνεται μετά την πρώτη δυναμική πεντάδα κομματιών να το κερδίζουν αναμφίβολα. Μια ολιγόλεπτη σαγηνευτική, σχεδόν μπαλάντα, ακολουθεί (“All of Us”) για να δώσει μερικές ανάσες στο heavy τοπίο και να αφήσει πιο γλυκά ηχοχρώματα να απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα. Ελαφρώς αυξημένη η ταχύτητα στο “Dawn” με το “Meteor” να εισέρχεται στο σκηνικό με μεγαλύτερη ζωντάνια, κοφτές αλλαγές και ύφος ακέραιης αυτοπεποίθησης, διατηρώντας ακμαίο το ατίθασο ύφος.

Αυτό πάντως που ξεχωρίζει στους “Stygian Fair” είναι ο αξιοθαύμαστος τρόπος να συνθέτουν χωρίς ίχνος υπερβολής (σε ένα είδος που συχνά “ξεφεύγει” στην έκφραση), με μια μεστή και εμπεριστατωμένη παρουσίαση. Και ο πήχης παραμένει απερίσπαστος ψηλά με το “Anthem of the Lost” με αξιόλογα solo στην κιθάρα, ενώ το επιθετικό “Rise of the Shadows” έρχεται να ισοπεδώσει με την ηγεμονική του ισχύ. Το τελευταίο κομμάτι (“Ferwor of Fools”) αποδεικνύει ότι η μπάντα έχει μέχρι την τελευταία στιγμή, να δώσει εξαιρετικά δείγματα του ταλέντου της και του συνθετικού της εύρους.

Έντεκα κομμάτια προσεκτικά δουλεμένα με απειροελάχιστες αδύναμες στιγμές, που προσφέρουν μια άκρως ποιοτική εκδοχή μια επικής περιγραφής, που δεν υπολείπεται σε συναισθηματικές προεκτάσεις. Χωρίς τυμπανοκρουσίες κινείται έντιμα και διακριτικά και δεν καταφεύγει σε τεχνάσματα εντυπωσιασμού, ούτε μπερδεύεται με ετερόκλητες επιρροές άλλων μουσικών χώρων. Το “Hidden the Realm” είναι ένα εξαιρετικό πόνημα που ακολουθεί παλαιομοδίτικα χνάρια μακριά από μοντέρνες νόρμες, αναδεικνύοντας πειστικά αστραφτερές όψεις μιας εποχής, που το πέρασμα του χρόνου δεν ξεθώριασε ποτέ την αυθεντικότητά της.

Είδος: Epic Heavy Metal
Δισκογραφική Εταιρεία: Rockshots Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 11 Ιουλίου 2025

facebook
bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Καπετανόπουλος 70 Articles
Μόλις άνοιξε τα μάτια κατάλαβε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην άβυσσο από την οποία προήλθε. Μόνο η τέχνη θα μπορούσε να κάνει υποφερτό το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα. “Εικόνες και λέξεις” για την “γη της επαγγελίας” άκουγε περιπλανώμενος στους “δρόμους” πολλές φορές “αιμορραγώντας”, ψάχνοντας πάντα να βρει την “τέλεια συμμετρία”. “Φοβούμενος το φως του ήλιου” θα αφουγκραστεί το “κλάμα των αγγέλων” και τα “πουλιά της νύχτας”, ενώ “κινούμενες εικόνες” θα “ρέουν” σαν “σκηνές από μια ανάμνηση”. Σαν “ευγενής βάρβαρος” θα συναντήσει τον “πρίγκιπα στην γραμμή της φτώχειας” και θ’ αντιληφθεί ότι οι “νεκροί μπορούν να χορέψουν” ακόμη και υπό το “φόβο του σκοταδιού”. Ο “παράδεισος και η κόλαση” είναι εδώ θα ψελλίσει όταν η “πτώση των καρδιών” θα οδηγήσει στο “βαθύ τέλος”.