Στο “Dracula” του Copolla, ο Κόμης απευθυνόμενος στο φοβισμένο, από τα ουρλιαχτά των λύκων, Τζόναθαν Χάρκερ τους ονοματίζει αυτάρεσκα “children of the night”. Η τρίχα κάγκελο και η υπόκλιση βαθιά σ’ αυτό το γοτθικό – ρομαντικό αριστούργημα της έβδομης τέχνης. Τα παιδιά της νύχτας δεν ζουν όμως μόνο στα Καρπάθια Όρη, καθώς γυρνοβολούν και σε άλλες πολιτείες όταν το φως του ήλιου δύσει με το τελευταίο ηλιοβασίλεμα. Βγήκαν λοιπόν παγανιά στο κέντρο της Αθήνας, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα της έλευσης των Unto Others και γέμισαν το Temple για να τους απολαύσουν.
Black Soul Horde
Τη βραδιά άνοιγαν οι δικοί μας Black Soul Horde και μην έχοντας επαφή με τη μουσική τους, έλαβα θέση από νωρίς για να δω πόσα απίδια πιάνει ο σάκος τους. Ο οποίος όχι μόνο γέμισε από το χειμερινό αυτό φρούτο, αλλά υπερχείλισε και μας πρόσφερε απλόχερα τη νοστιμιά του. Μάλιστα η πλειοψηφία των παρευρισκόμενων είχε την ίδια άποψη, έχοντας συγκεντρωθεί από νωρίς για να τους παρακολουθήσει. Δυναμική είσοδος με το “Beneath The Mountains of Madness” από το τελευταίο τους album, μέχρι ώρας, “Horrors From The Void” που κυκλοφόρησε το 2022 και αμέσως σχημάτισαν την πεποίθηση ότι θα περάσουμε όμορφα μαζί τους. Κλασικό heavy metal παίζουν με το NWOBHM οδηγό και τα doom στοιχεία να κάνουν διάσπαρτα, αισθητή την παρουσία τους. Όλα τα παραπάνω όμως δοσμένα μέσα από αυθεντικό οπαδισμό και εκτελεστική δεινότητα. Οι κιθάρες “κελαηδούσαν” καθόλη τη διάρκεια του set τους, και ναι ρε παιδί μου απόλαυσα μια μπάντα που δεν τσιγκουνεύτηκε τα solos, τα οποία είχαν λόγο και αιτία. Το rhythm section ολόσωστα υποστήριξε το έργο τους, ενώ απόλαυσα και τη φωνητική απόδοση του Jim Kotsi.
Έμπειροι στο χώρο, με πάνω από μια δεκαετία στην πλάτη τους στο συγκεκριμένο σχήμα, καθώς το ντεμπούτο τους “Tales Of The Ancient Ones” είδε το φως το 2013, απέδωσαν άρτια το υλικό τους. Μάλιστα αν ο Jim, δεν μας έλεγε από σκηνής ότι έχουν να παίξουν πάνω από ένα χρόνο live, δεν θα το παίρναμε μυρωδιά. Ξεχώρισα μεταξύ ίσων, το “Stone Giants” όπου κοπανήθηκα με το καταιγιστικό του riff και τη NWOBHM αλητεία του, καθώς και το καλπάζων “God of War” που έριξε αυλαία στην εμφάνιση τους. Η συνάφειά τους με τους headliners έγκειται κυρίως στη θεματολογία των στίχων τους, όπου οι Black Soul Horde αντλούν έμπνευση μεταξύ άλλων και από τη σκοτεινή όψη των πραγμάτων. Πρόκειται να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο μέσα στη χρονιά και η πρόγευση που μας έδωσαν με το πρώτο τους single “Julian Graves” μας έβαλε για τα καλά στην πρίζα καθώς μιλάμε για ένα φανταστικό τραγούδι, που θυμίζει early Maiden και θα γίνει σημείο αναφοράς τους. Το ζεστό χειροκρότημα που έλαβαν τόσο κατά τη διάρκεια, όσο και στην τελευταία τους νότα, επιβεβαίωσαν την αποδοχή του κοινού και είμαι βέβαιος ότι πρόσθεσαν νέους στη φαρέτρα τους. Με χαρά λοιπόν, να τους πετύχω ξανά στα επόμενα live.
Black Soul Horde setlist:
Beneath The Mountains of Madness
Troops of The Damned
Beware The Deep
Soulships
Julian Graves
Let The Valkyrs Ride
Stone Giants
Lair of The Wolf
God of War
Unto Others
Οι Unto Others είναι μια περίπτωση συγκροτήματος όπου τίποτα δεν του χαρίστηκε και αγωνίστηκε σθεναρά για τη μουσική του. Πίστεψέ με αυτό που παίζουν είναι τρομερά εμπνευσμένο και ενδιαφέρον. Με καταγωγή από το Portland των Η.Π.Α. ξεκίνησαν το 2017 όταν ο ηγέτης τους Gabriel Franco αποφάσισε να σχηματίσει μια νέα μπάντα μετά τη διάλυση των Spellcaster στους οποίους συμμετείχε. Αρχικά ως Idle Hands, κυκλοφόρησαν το EP “Don’t Waste Your Time” το οποίο έλαβε πλείστες θετικές κριτικές και έστρεψε το ενδιαφέρον κοινού και κριτικών πάνω τους. Η μουσική τους πρόταση με το μείγμα του heavy metal με τις post-punk και gothic επιρροές έχει ακουστεί ξανά στο παρελθόν, αλλά τούτοι εδώ το έκαναν μονομιάς με υπέροχες συνθέσεις και αυθεντικές προθέσεις. Το 2019 κυκλοφόρησαν το εκπληκτικό ντεμπούτο τους “Mana” που γνώρισε την καθολική αποδοχή. Όσοι μάλιστα είχαν ψυλλιαστεί από νωρίς την περίπτωση τους, τους είχαν απολαύσει στο live που είχαν δώσει στο The Crow Club στην Αθήνα το Μάιο του ’19.
Το μονοπάτι της επιτυχίας έμοιαζε στρωμένο με μωβ ροδοπέταλα, αλλά στη γωνιά παραφύλαγε ο δράκος της ιστορίας. Για νομικούς λόγους αναγκάστηκαν να αλλάξουν το όνομα τους σε Unto Others και κυκλοφόρησαν μάλιστα εκ νέου το “Mana” με τη νέα τους ταυτότητα. Όχι η καλύτερη εξέλιξη για μια νέα μπάντα που έχει τροχοδρομήσει για τα καλά προς την καθιέρωση. Δεύτερο και ηχηρό χαστούκι, αυτό της πανδημίας όπου οι περιορισμοί που ακολούθησαν έβαλαν για τα καλά φρένο στην ανοδική τους πορεία. Ο δεύτερος δίσκος τους ονόματι “Strength” έμοιαζε ως ένα βήμα πίσω συγκριτικά με το θριαμβευτικό ντεμπούτο τους. Δεν μάσησαν όμως στιγμή. Το όραμα υπήρχε και έμενε μόνο να το ακολουθήσουν. Οι συνεχόμενες περιοδείες τους με σημαντικά ονόματα όπως οι King Diamond, Arch Enemy, Behemoth, Mayhem, Napalm Death τους πρόσθεσαν ειδικό βάρος και εμπειρία, ενώ τους οδήγησαν στη δισκογραφική στέγη της Century Media. Από εκεί εξαπέλυσαν την αντεπίθεση τους με το περσινό εξαιρετικό “Never, Neverland” album, που τους επανάφερε δυναμικά στο χάρτη.
Πρώτη στάση λοιπόν της τρέχουσας περιοδείας τους, το Temple στο Γκάζι. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στην πρόσκλησή τους και φίσκαρε το club, κάνοντας τους οιωνούς να μοιάζουν παραπάνω από ευνοϊκοί για το βράδυ της Παρασκευής. Κι αυτοί ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, με την εμφάνιση τους. Ξεκίνησαν ιδανικά με το “Butterfly” από τον τελευταίο τους δίσκο, με το δυνατό αλλά διαυγή ήχο να τους συνοδεύει σε όλη τη βραδιά. Οι ιαχές του κόσμου κάτω από τη σκηνή, από την πρώτη κιόλας στιγμή, φανέρωσαν τη δίψα για τα έξι χρόνια συναυλιακής απουσίας στα μέρη μας, αλλά και της αποδοχής του νέου τους υλικού. Το άκρως heavy metal-ικό “Momma Likes the Door Closed” που ακολούθησε, συντήρησε την έξαψη του κοινού. Η πρώτη επίσκεψη στο “Mana” ήρθε με το εκπληκτικό “Nightfall”, που τραγουδήθηκε από όλα τα στόματα. Στο “Fame” νόμιζες ότι στην πόρτα που οδηγεί στα παρασκήνια, έχουν στήσει αυτί και κρυφακούν οι The Sisters of Mercy αγκαλιά με τους Type O Negative. Κομματάρα!
Δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε ανάσα καθώς τα “Jackie”, “Sailing in the Darkness” και “Double Negative” που έπονται, μας παρασύρουν στην πνιγηρή τους ατμόσφαιρα. Το φρέσκο “Suicide Today” γνώρισε την αποδοχή κλασικού, με τον κόσμο να συμπληρώνει δυνατά το refrain του. Ο Gabriel Franco με τη βαθιά χαρακτηριστική του φωνή, κρυμμένος πίσω από τα μαύρα του γυαλιά εξιστόρησε ιστορίες πόνου και προσωπικών αδιεξόδων με απόλυτα πειστικό τρόπο και σιγοντάρισε με την κιθάρα του την ασυγκράτητη ορμή του έτερου κιθαρίστα, Sebastian Silva. Ο οποίος όργωσε τη μικρή σκηνή του Temple, χόρεψε με την εξάχορδη θεά και μας άφησε εμβρόντητους με τις ικανότητες του. Στο “Can You Hear The Rain”, που αποτελεί προσωπική μου αδυναμία, μας υπενθύμισαν γιατί ο κόσμος παραμιλούσε στο πρώτο τους EP. Συναυλιακό ντεμπούτο για το σύντομο αλλά καταιγιστικό “Flatline”, που έστησε κι ένα mini mosh pit μπροστά στα πόδια τους. Την αγάπη τους στους Ramones την έδειξαν μέσα από τη διασκευή τους στο “Pet Sematary”, και είμαι βέβαιος ότι κάποιοι χαμογέλασαν εκεί ψηλά…Το κυρίως μέρος του set έκλεισε με το πρώτο τραγούδι που έγραψαν ποτέ ως Idle Hands, το “Give Me To The Night”, που συμπεριλήφθηκε αργότερα στο “Mana”, όπως μας εξομολογήθηκε ο Franco από σκηνής.
Επέστρεψαν με ένα εκτεταμένο encore που περιλάμβανε τα “Blade and the Will”, “ Dalmatian” και “ Cosmic Overdrive”, για να ολοκληρώσουν το θρίαμβο τους. Ανάμεσα στη λεπίδα και στη φλέβα, καρτερεί η θέληση και οι Unto Others έδωσαν extra δύναμη με τη μουσική τους, ώστε να συνεχίσουμε να θέλουμε ν’ αντικρύζουμε κι άλλα ξημερώματα. Αποχώρησα σιωπηλός και ευχαριστημένος εν μέσω ενθουσιωδών αντιδράσεων και συζητήσεων. Φτάνοντας σπίτι έβαλα να ξαναδώ για πολλοστή φορά το “The Crow”, στο mute όμως ως αλλαγή και με μουσική υπόκρουση τα άπαντα των Unto Others… Μνημειώδης βραδιά για όλους εμάς, αλλά και για ένα συγκρότημα που βαδίζει ακάθεκτο προς την κορυφή. Κάτι μέσα μου λέει ότι σύντομα θα τους ξαναδούμε σε μεγαλύτερο χώρο, με περισσότερο ακόμα κοινό…Κάτι που δικαιωματικά τους αξίζει!
Unto Others setlist:
Butterfly
Momma Likes the Door Closed
Nightfall
Fame
Jackie
Sailing in the Darkness
Double Negative
Suicide Today
Raigeki 雷撃
Why
It Doesn’t Really Matter
Can You Hear the Rain
Heroin
When Will God’s Work Be Done
Time Goes On
Flatline
Pet Sematary (διασκευή Ramones)
Summer Lightning
Dragon, Why Do You Cry?
Give Me to the Night
Encore:
Blade and the Will
Dalmatian
Cosmic Overdrive
Φωτογραφίες: Γιώργος Μπατσαούρας
